Σε απόσταση 15 χιλιομέτρων δυτικά από την Έδεσσα και δύο από το δημόσιο δρόμο θεσ/νίκης –Φλώρινας είναι χτισμένο το χωριό Βρυτά. Την ονομασία του την πήρε από τις πηγές που βρίσκονται κάτω από τα πόδια του χωριού. Η λέξη «Βρυτά» προέρχεται από την λέξη Βρυσά-Βρυτά, που σημαίνει οι βρύσες ,τα πηγαία ύδατα(υψόμετρο 500μ. περίπου). Τα Βρυτά (άλλοτε Γκούγκουβου) δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι χτισμένα στη παλαιά τοποθεσία και αυτό αποδεικνύεται από τα θεμέλια της παλαιάς εκκλησίας(Κοιμήσεως της Θεοτόκου).
Οι περισσότεροι κάτοικοι την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα έμειναν πιστοί παρά τις πιέσεις της Βουλγαρικής προπαγάνδας. Επίσης κατά τον Εμφύλιο το χωριό δεν εγκαταλείφτηκε για στρατιωτικούς λόγους και έγινε ένα από τα πιο οχυρωμένα χωριά της περιοχής. Το μέρος αυτό ήταν η διάβαση των ανταρτών από Καϊμακτσαλάν-Βέρμιο και για αυτό γινόταν επιθέσεις κάθε φορά από τους αντάρτες για την κατάληψή του και την τιμωρία των κατοίκων (το χωριό κάηκε δύο φορές).
Σύμφωνα με τους χάρτες των χριστιανικών σχολείων της εποχής ,στις αρχές του αιώνα μας λειτουργούσαν ελληνικά σχολεία σε 21 χωριά μεταξύ των άλλων και στο Γκούγκοβο. Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τα ονόματα δασκάλων που υπηρέτησαν στο χωριό κατά καιρούς. Συγκεκριμένα αναφέρονται στα ιερά βιβλία της εκκλησίας του χωριού τα εξής ονόματα: Δημήτριος Ιωάννης 16 Αυγούστου 1889, Ιωάννης Κων/νος του Θεχοβαλή 1887 ,Δημήτριος Ιωάννου Μυλωνάς υπηρέτησε από 1913 έως 1918 με καταγωγή από την Καρυδιά,.
Το έτος 1937 και παλαιότερα στο Μαθητολόγιο του σχολείου αναγράφεται το όνομα του Διδ/λου και Δντή του σχολείου Χρηστίδη Αναργύρου ,ο οποίος υπηρέτησε στο χωριό πολλά χρόνια .Καταγόταν από τη Μ. Ασία και γνώριζε καλά και την τούρκικη γλώσσα. Πολλοί τίτλοι κυριότητας αγρών στην τουρκική είχαν μεταφραστεί από αυτόν. Την ίδια εποχή υπηρέτησαν ο Γεωργιάδης Κων/νος (1938-39), η Λευκοθέα Χατζηιωάννου,η Παρασκευή Σεραφείμ, η Ευλαμπία Ποντίκη, ο Τσιάρας Ευθύμιος, ο Σκούρτης Νικόλαος και πολλοί άλλοι.
Το σχολείο ιδρύθηκε το 1912 και στεγάστηκε σε κοινοτικό κτίριο .Αρχικά είχε δύο (2) αίθουσες ,που αυξήθηκαν σε τρεις (3) το 1926. Βρισκόταν στο κέντρο του χωριού και εγκαταλείφθηκε το 1936, επειδή ήταν ετοιμόρροπο. Το 1937 νοικιάστηκε το σπίτι του Χρήστου Κεσκίνη και χρησιμοποιήθηκε για σχολείο το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου αποτελούμενου από 2 δωμάτια , στο ισόγειο έμενε ο ιδιοκτήτης. Το 1940 στεγάστηκε στο σπίτι του Ουζουνίδη Αθανασίου .Από το 1942 μέχρι και το 1949 λήξη ανταρτοπόλεμου στεγάστηκε στο σπίτι των αδελφών Χουρουσίδη. Το 1949 κτίστηκε το νέο διδακτήριο στην νοτιοδυτική άκρη του χωριού και σε οικόπεδο έκτασης 1.500 τ.μ.. Αρχικά είχε έκταση 88 τ.μ. με μία αίθουσα διδασκαλίας ,χωλ και γραφείο. Το έτος 1958 προστέθηκε και άλλη αίθουσα επιφάνειας 64 τ.μ. όταν ήταν Δ/ντης ο Δ/λος Χατζηιωσηφίδης Χρήστος από την Έδεσσα. Στις 10/11/1964 προήχθη από 2/θέσιο σε 3/θέσιο .Η περίμετρος είναι 155 μέτρα και κατασκευάστηκε όταν ήταν
δάσκαλος ο κ. Ταταρίδης Γεώργιος. Η τελευταία επέκταση έγινε το 1992 με προσθήκη 2 αιθουσών και το διδακτήριο πήρε τη σημερινή του μορφή. Σήμερα λειτουργεί ως 2/θέσιο με δυναμικό 16 μαθητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου