ΣΎΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΡΥΔΙΑ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΡΥΔΙΑΣ

                ΠΑΛΙΟ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΟ          

             
   

    Το παλιό κτίριο που στέγασε τις ανάγκες του σχολείου στις αρχές του αιώνα, αλλά και πριν από αυτόν, χτίστηκε επί τουρκοκρατίας και ίσως πριν το 1850.
       Ήταν το ίδιο κτίριο-γνωστό στους κατοίκους ως "Το κονάκι του Αγά"- που αργότερα  επισκεύασε  και άλλαξε τη διαρρύθμιση του η Βασιλική Πρόνοια και το χρησιμοποίησε για τις ανάγκες της -χωρίς τις πολλές επισκευές το παλιό αυτό κτίσμα θα ήταν αδύνατο να μην καταρρεύσει- στους  χώρους δε αυτούς στεγάστηκε αργότερα και το «σπίτι του παιδιού».     Αποτελούνταν από δύο αίθουσες  διδασκαλίας ,ενώ είχε και ημιυπόγειο χώρο ,ο οποίος  χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη. Οι αίθουσες ήταν "ασπρισμένες'' με ασβέστη ,ενώ στους τοίχους υπήρχαν ένας χάρτης της Ελλάδας, ένας παγκόσμιος και ένας της Αμερικής. Σε μια γωνία ήταν ο μαυροπίνακας και δίπλα η ξυλόσομπα την οποία και τροφοδοτούσαν με ξύλα που έφερναν μαζί τους οι μαθητές, κάθε πρωί. Η κάθε τάξη φιλοξενούσε 35 με 40 μαθητές. Τα μαθήματα ξεκινούσαν το πρωί και διαρκούσαν μέχρι τις πέντε το απόγευμα με μια διακοπή στις δύο το μεσημέρι ,όπου οι μαθητές πήγαιναν στα σπίτια τους για φαγητό. Οι δε δάσκαλοι διέμεναν μόνιμα στο χωριό.
     Το 1908 το κτίσμα καταστράφηκε από πυρκαγιά και ανακαινίστηκε από τον τότε  μητροπολίτη Έδεσσας κ.κ . Στέφανο, τον Αύγουστο του ιδίου έτους .
     Σήμερα στο σημείο αυτό είναι χτισμένος ο νέος Ιερός Ναός του Χωριού.
                             
                 ΝΕΟ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΟ                          
       Το «νέο διδακτήριο» ,το οποίο σήμερα στεγάζει το  μουσείο  Μακεδονικού Αγώνα, αποτελείται από δυο αίθουσες διδασκαλίας διαστάσεων 4x8 μέτρων, ένα γραφείο και έναν ημιυπόγειο χώρο κάτω από τη δεξιά (ανατολική) αίθουσα, το οποίο και κατασκευάστηκε το 1934 στα θεμέλια της «αποθήκης του Αγά» της Καρυδιάς .

         
      TO ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΗΜΕΡΑ                                    
       Το δημοτικό σχολείο Καρυδιάς στεγάστηκε στο κτίριο αυτό μέχρι και το 2000 περίπου. Έπειτα μεταφέρθηκε στο κτίριο του παιδικού σταθμού-χτισμένο στην είσοδο του χωριού- το οποίο  και είχε ανακατασκευαστεί κατάλληλα ,ώστε να στεγάσει τις ανάγκες του  Νηπιαγωγείου-το οποίο ήδη είχε μεταφερθεί -και του Δημοτικού μαζί.
             
  Περισσότερες πληροφορίες στο blogg της σχολικής μονάδας :   dimotikosholeiokaridias.blogspot.gr

ΣΎΝΤΟΜΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ  ΚΑΡΥΔΙΑ

        

    Το χωριό Καρυδιά είναι χτισμένο στους πρόποδες του Όρους Καϊμακτσαλάν μέσα σε μια μακρόστενη χαράδρα. Έχει υψόμετρο 580 μέτρα και απέχει περίπου 11,5 χλμ. από την πόλη της Έδεσσας.

        Οι κάτοικοι του ήταν κυρίως γεωργοί και κτηνοτρόφοι με χαμηλό ετήσιο γεωργικό εισόδημα, λόγω της έλλειψης αρδεύσιμου ύδατος. Το ετήσιο γεωργικό εισόδημα τους το συμπλήρωναν με την κοπή και πώληση καυσόξυλων από το δημόσιο δάσος ή με την προσφορά χειρωνακτικής εργασίας στην πόλη της Έδεσσας κυρίως.

        Ήδη από το έτος 1972 απαγορεύτηκε τελείως στους κατοίκους η εμπορία καυσόξυλων από το «δημόσιο δάσος»  καθότι αυτό είχε υλοτομηθεί "άγρια" και άκρως επικίνδυνα ,όπως είχε αποφανθεί το Δασαρχείο Έδεσσας.

         Το κυρίως γεωργικό εισόδημα των κατοίκων ήταν τα κεράσια, τα καρύδια, φασόλια ξερά, κάστανα κλπ. Τέλος το οικογενειακό εισόδημα το συμπλήρωναν με την αποστολή εμβασμάτων από τη Δυτική Γερμανία, όπου ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων της Καρυδιάς ,κατά καιρούς ,είχε πάει για δουλειά.

        Σίγουρα, στις μέρες μας, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και αυτό χάρη στην εργατικότητα και το ζήλο για το καλύτερο, που διακρίνει τους κατοίκους του χωριού. 

        Το παλιό όνομα του χωριού ήταν «Τέχοβο» . Το όνομα Καρυδιά δόθηκε από τα πολλά δέντρα καρυδιάς τα οποία υπήρχαν στην περιοχή του χωριού ή από το δέντρο της καρυδιάς που απαγχονίστηκαν οι μακεδονομάχοι Άγρας και Μίγκας . 

        Το χωριό εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του κατά τα έτη 1947-1950 ,οι οποίοι μετέβησαν στο χωριό Άγρας της Έδεσσας. Το σχολείο στην πραγματικότητα δεν λειτούργησε κανονικά από το 1943 έως το 1950. Το σχολείο ξεκινά ξανά τη λειτουργία του μετά το 1950 και την επιστροφή των κατοίκων του. 

        Οι εθνομάρτυρες Τέλος Άγρας  και Αντώνης Μίγκας απαγχονίστηκαν στις 7 Ιουνίου 1907 στον «κάμπο της Καρυδιάς» πάνω σε μια καρυδιά και ακριβώς πάνω στο σημείο που σήμερα υπάρχει περικαλλές μνημείο αφιερωμένο στη μνήμη τους.

       Αναμφισβήτητα από τα πιο όμορφα μέρη είναι το δάσος της Καρυδιάς το οποίο αποτελεί ιδιοκτησία του χωριού. Οξυές, βελανιδιές συνθέτουν ένα μαγικό τοπίο με φόντο τις κορυφογραμμές του Καϊμάκτσαλάν. Χαμηλά μπροστά από την σημερινή λίμνη του Άγρα-Βρυτών-Νησίου υπάρχει ένα κάμπος γεμάτος σήμερα κυρίως με κερασιές. Εξαιρετικά είναι τα κεράσια της Καρυδιάς με τις καλύτερες ποικιλίες.

      Το χωριό επίσης, βρίσκεται πολύ κοντά στο Χιονοδρομικό Κέντρο του Καϊμάκτσαλαν (μόλις 17χλμ με ασφαλτόδρομο εξαιρετικής ποιότητας) και πολύ κοντά στον παραδοσιακό οικισμό του  Αγίου Αθανασίου, στα Λουτρά Πόζαρ και στην πόλη της Έδεσσας.